რატომ სცემენ თაყვანს მეტეორიტულ ქვებს_ქააბის შავი ქვა

გადმოცემით, მეფე სოლომონს ჰქონდა  საყვარელი ბეჭედი, ალექსანდრე მაკედონელს-გვირგვინი. ისინი არასდროს იშორებდნენ ამ თილისმებს, ვინაიდან ლეგენდის მიხედით, ეს ნივთები მეტეორიტული რკინისგან იყო დამზადებული.

ხალხი ყოველთვის თაყვანს სცემდა ციდან ჩამოვარდნილ საგანს. მეტეორიტული რკინისგან იარაღს ამზადებდნენ ეგვიპტელები, ინდიელები. ძველად ადამიანი მეტეორიტს თვლიდა  ღმერთების მატერიალურ განსახიერებად, რაც მას აქცევდა თაყვანისცემის ობიექტად. მეტეორიტის დავარდნის ადგილზე აგებდნენ საკულტო ნაგებობებს, ხოლო რკინის მეტეორიტებისგან ამზადებდნენ საკულტო თილისმებს, ამულეტებს. ოქროსთან, ვერცხლთან და სპილენძთან შედარებით ის უფრო მტკიცე, მყარი და ცეცხლგამძლე იყო.

ძველი ლეგენდები გვიამბობენ, რომ ჰუნთა ბელად ატილას, თემურლენგის, მეფე ართურის იარაღი ზეციური წარმოშობისა იყო. ყველა მითოლოგიაში მეტეორიტის ჩამოვარდნა ასოცირდებოდა იეროგამიასთან-ცის ღმერთისა და მიწის ქალღმერთის ქორწინებასთან. მეტეორიტის მიწაში ღრმად ჩავარდნა გახლდათ სიმბოლო ცისა და მიწის შერწყმისა და ახალი სიცოცხლის დაბადებისა.

რას ეყრდნობა ინდოელთა რწმენა იესოს საფლავის ქაშმირში არსებობის შესახებ

როზაბალი სხვადასხვა ისლამურ, ბუდისტურ, სანსკრიტულ პირველწყაროებში მოხსენიებულია როგორც იესო ქრისტეს საფლავი, რომელიც მდებარეობს ქაშმირში.

X საუკუნის ირანელი ისტორიკოსი შეიხ ალ-საიდ-უს-სადიკი მის ცნობილ ნაშრომში "იქმალ-უდ-დინი" მოგვითხრობს იესოს თოთქოსდა ინდოეთში ორ მოგზაურობაზე და მისი იუზ ასაფის სახელით გარდაცვალებაზე ქაშმირში. ეს წიგნი გამოიცა ირანში 1883 წელს. მოგვიანებით  წიგნი თარგმნა გერმანელმა აღმოსავლეთმოცოდნემ მაქს მიულერმა. წიგნში იუზ ასაფის იგავია მთესველზე, რომელიც ჰგავს იესოს იგავს მათეს სახერებიდან.-"გამოვიდა მთესველი დასათესად. თესვისას ზოგი მარცვალი გზისპირას ჩავარდა, მოვიდნენ ფრინველები და აკენკეს იგი.  ზოგი კლდოვანზე დაცვივდა, სადაც მიწა ბევრი არ იყო, და მალე აღმოცენდა, ვინაიდან ნიადაგს სიღრმე არ ჰქონდა.  ხოლო მზე რომ ამოვიდა, დაჭკნა და, რაკი ფესვი არ ჰქონდა, გახმა.  ზოგი ეკლებში ჩაცვივდა. გაიზარდა ეკლები და გააჩანაგა ისინი.  ზოგი კი კარგ მიწაზე დავარდა და ნაყოფი გამოიღო: ზოგმა ასი, ზოგმა სამოცი და ზოგმა ოცდაათი."- მთესველი ბრძენია, ხოლო თესლები მისი ბრძნული სიტყვები.  ფრინველთა აკენკილი თესლები იმ ადამიანებს ჰგავს, ვისაც არ ესმის სიტყვის. კლდოვანზე დაცვენილი თესლები,-ერთ ყურში შესული და მეორედან გამოსული ბრძნული სიტყვები.  ეკლებში დათესილი ის არის, ვისაც ნამდვილად ესმის და ხედავს, მაგრამ არაფერს აკეთებს.  ხოლო კარგ მიწაზე დათესილი ის არის, ვინც მოისმენს სიტყვას, გონებით ჩასწვდება მას და შესაბამისად მოიქცევა.

აზგარდი_რას ეძებდა ჰიტლერი კავკასიაში

აზგარდი ძველი გერმანული და სკანდინავიური მითოლოგიის მიხედვით გახლავთ ღმერთ დემიურგების მიერ შექმნილი სამი სამყაროდან ერთ-ერთი.  მიდგარდის (ადამიანების სამყარო) და ჰელჰეიმისგან (მიწისქვეშა სამყარო) განსხვავებით ესაა ღმერთების საუფლო. ის ზეცაშია და განასახიერებს მომავალს. აზგარდი ადამიანთა სამყაროსთან  დაკავშირებულია ზეციური ხიდით-ცისარტყელით. ეს სიახლოვე შემთხვევითი არ გახლავთ. თვლიდნენ, რომ სამყაროები ერთმანეთთან მჭიდროდაა დაკავშირებული. და როცა ადამიანთა სამყარო დაიღუპება, აზგარდიც დაინგრევა, ვინაიდან ის აგებულია ძლიერი იფან იგდრასილის ტოტების გარშემო, რომელიც იზრდება მიდგარდში. ყველა ღმერთი ერთად ცხოვრობს, მაგრამ ყოველ მათგანს აქვს საკუთარი სასახლე. ოდინის სასახლეს ვერცხლის სახურავი აქვს. აზგარდში მდებარეობს ვალჰალაც, ომში დაღუპულ გმირთა სავანე. ვალჰალაში მოხვედრა ყველა მეომრის ოცნებაა. კედლებში 540 კარია. საჭიროების შემთხვევაში, ყველა კარიდან 800 მეომარი გამოვა 540 X 800=432000. ეს ციფრი მათემატიკურად დაკავშირებულია პრეცესიასთან, ანუ ამდენი წელი სჭირდება მზეს ბუნიობისას პრეცესიის შედეგად გადაინაცვლოს 60 გრადუსით, გაიაროს ორ ზოდიაქალურ თანავარსკვლავედში. ვალჰალაში მოხვედრაზე ოცნებობდა ყველა ვანდალი თუ სკანდინავიელი და არა მარტო ისინი. ედების მიხედვით, ირკვევა, რომ ''არიელები'' გერმანიასა და სკანდინავიაში იყვნენ მოსულები. სწორედ ამ გადმოცემებს ეყრდნობოდა ჰიტლერი.

პროტოიბერიული ანუ მედიტერანული სამყარო ( ნაწილი III )

ბოლო დროს ამერიკელმა მეცნიერებმა ჩაატარეს საბერძნეთში აღმოჩენილი ბრინჯაოს ხანის, ეგეოსის ცივილიზაციის წარმომადგენელთა ჩონჩხების დნმ-ის ანალიზების სერია. ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ ეგეოსის ცივილიზაციის წარმომადგენლები ძირითადად ფერმერები იყვნენ. ისინი იქ დაფუძნდნენ ათასეული წლებით ადრე.

მეცნიერებმა გამოიკვლიეს კრეტა-მინოსის ცივილიზაციის სამარხები. (1600-1100 ჩვ.წ.აღ-მდე). ეს ცივილიზაციები განვითარებული დამწერლობით პირველები იყვნენ ევროპის ტერიტორიაზე. მაგრამ საიდან მოვიდნენ ისინი და როგორ ქმნიდნენ საკუთარ უნიკალურ კულტურას ჯერაც გამოსაკვლევია.

უძველესი ლამპების მუდმივი ნათების საიდუმლო

თურმე ჯადოსნური ლამპები მხოლოდ "ათას ერთი ღამის" ზღაპრებში არ არსებობდა, მათზე გვაწვდიან ცნობებს ანტიკური ხანის ავტორები.

მუდმივ მანათობელი ლამპები, რომელიც ჭვარტლის გარეშე იწვოდა, ხშირადაა ნახსენები მატიანეებში, რაც თავისთავად იწვევდა მეცნიერთა დიდ ინტერესს. ეგვიპტის პირამიდების აქამდე გადუწყვეტი გამოცანაც სწორედ ამ კითხვის წინაშე გვაყენებს: როგორ ახერხებდნენ ძველი ეგვიპტელები კედლების ფრესკებით მოხატვას სიბნელეში ისე, რომ  კვამლის კვალი არ ჩანს?

სავარაუდოდ არსებობდა მუდმივ მანათობელი ლამპები. ამ  ლამპების აღმოჩენას მიაწერენ ძველ ეგვიპტელებს. მათი წარმოდგენით  ასტრალური სხეული მუმიის ახლოს იმყოფებოდა სამი ათასი წლის განმავლობაში და მუმიაზე მიმაგრებული იყო მაგნიტური ძაფით, რომლის გაწყვეტა მიცვალებულს მხოლოდ საკუთარი ძალით შეეძლო. ეგვიპტელებს იმედი ჰქონდათ, რომ მუდმივ მანათობელი ლამპა, უხრწნელი და უკვდავი სულის სიმბოლო, აიძულებდა სულს დაშორებოდა  მიწიერ სამყოფელს და სამუდამოდ შერწყმოდა საკუთარ ღვთიურ "მე"-ს. ამიტომ ჰკიდებდნენ მდიდართა სამარხებში ასეთ ლამპებს. ტიტუს ლივიუსი წერდა, რომ ძველ მემფისში შესაძლებელი იყო ბევრი ასეთი ლამპის ნახვა.

მონოატომური ოქროს "თეთრი პური" და მისი დანიშნულება

კარნაკში ტაძრის ბარელიეფზე გამოსახულია თუთმოს III-ის განძეული. მეტალთა ნაწილში მოჩანს რამდენიმე კონუსური საგანი. განმარტებაში წერია, რომ ისინი დამზადებულია ოქროსგან, მაგრამ მათზე გაკეთებულია უცნაური წარწერა "თეთრი პური". ფარაონ თუთმოს III-მ სწორედ კარნაკში დაარსა "განათლებულ ხელოსანთა" მეტალურგიული კავშირი. 39 მათგანი შემდეგ შევიდა უმაღლეს საბჭოში. მათ "დიდი თეთრი საძმო" უწოდეს. ამ სახელწოდების მინიჭება განაპირობა საიდუმლო ფხვნილთან დაკავშირებით მიღებულმა გამოცდილებამ.

ფხვნილმა თავი იჩინა  ალექსანდრიის ბიბლიოთეკის ერთ-ერთ დოკუმენტშიც "Iter Alexandri ad Paradisum". ეს გახლავთ ლეგენდა ალექსანდრე მაკედონელის მოგზაურობაზე სამოთხეში, აჰურა მაზდას საუფლოში. აჰურა მაზდა სინათლის ღვთაება გახლდათ სპარსელებისთვის.  ფხვნილი კი სინათლესთან ასოცირდებოდა.